συγκέντρωση μίλησε ο Γιώργος Καραθάνος, εκ μέρους της Γραμματείας του ΜΑΣ, ο οποίος τόνισε μεταξύ άλλων:
«Το ΜΑΣ θα καταβάλει κάθε προσπάθεια, ώστε μέσα από τις οργανωμένες δομές του φοιτητικού κινήματος, οι φοιτητικοί σύλλογοι, να αποτελέσουν κάστρα αντίστασης και οργάνωσης του αγώνα ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση, να δημιουργήσουμε την ετοιμότητα των φοιτητικών οργάνων, με πρωτοβουλίες, ενημέρωση και συζήτηση, ώστε αυτοί να οργανωθούν ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Σ' αυτή την κατεύθυνση θα επιδιώκουμε κάθε λεπτό το δυνάμωμα της κοινωνικής συμμαχίας για να αποτελέσει το ορμητικό ποτάμι που θα αποτρέψει κάθε επέμβαση, κάθε κίνηση που σαν σκοπό θα έχει ακόμα μεγαλύτερα οφέλη για τους κεφαλαιοκράτες και ακόμα μεγαλύτερες θυσίες για εμάς».
Μπροστά από το ΝΑΤΟικό στρατηγείο, όπου η πορεία έφτασε λίγο πριν τις 12 μ., μίλησε ο Θόδωρος Κυριακίδης. Αναφέρθηκε στο ιστορικό του στρατηγείου που εγκαταστάθηκε το 2009 στη Θεσσαλονίκη, με απόφαση της τότε κυβέρνησης ΝΔ και τη στήριξη ΠΑΣΟΚ και ΛΑ.Ο.Σ. Προορίζεται να φιλοξενήσει πυρηνικά, χημικά και βιολογικά όπλα για τις ανάγκες των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.
«Με αυτή την απειλή του Αρμαγεδδώνα πάνω από τα κεφάλια μας ζούμε καθημερινά σε αυτήν την πόλη και επιπλέον η εργατική τάξη, ο λαός, πληρώνουμε από το υστέρημά μας τους σφαγείς δολοφόνων των λαών. Για τη λειτουργία του ΝΑΤΟικού στρατηγείου η χώρα πληρώνει 3,8 εκατ. ευρώ το χρόνο», είπε ο Θ. Κυριακίδης. Και κάλεσε σε κλιμάκωση του αγώνα για να κλείσει το στρατηγείο αυτό, να κλείσουν και να φύγουν από την Ελλάδα οι βάσεις, να αποδεσμευτεί η χώρα από τους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς.
Εκεί μπροστά στο ΝΑΤΟικό Στρατηγείο, μαθητές σχολείων της Τούμπας τραγούδησαν το παρακάτω τραγούδι που γράφτηκε για την πορεία ειρήνης, πάνω στη γνωστή μελωδία του «Δρόμου» του Μάνου Λοΐζου.
Ο πόλεμος θέλει να γυρνά η ιστορία
πίσω σε μαύρες, ρημαγμένες εποχές
να θυσιάζονται παιδιά και κοινωνία
για να «ανεβαίνουν» των πλουσίων οι μετοχές.
Μες στα χρηματιστήρια παίζεται το μέλλον
της νέας γενιάς μας που συνέχεια αγωνιά
αν θα 'χει μόρφωση, ψωμί, ελευθερία
ή σα ζητιάνα, στη ζωή θα τρυγυρνά.
Δεν θα αφήσουμε καιρό και ιστορία
να ξεχωρίσει από τη μνήμη την καρδιά
Για την Ειρήνη θα παλεύουν τα σχολεία,
να μάθει ο κόσμος πόσο αξίζουν τα παιδιά.
Στη 1 το μεσημέρι, η πορεία έφτασε στη συμβολή των οδών Ερμού και Βενιζέλου, στο σημείο όπου πριν 50 χρόνια, ο Γρηγόρης Λαμπράκης δέχθηκε τη δολοφονική επίθεση από το παρακράτος της εποχής.
Εκεί, μπροστά στο μνημείο του Γρηγόρη Λαμπράκη, πραγματοποιήθηκε η κεντρική ομιλία από τον Μπάμπη Βέλλη, μέλος της Γραμματείας της ΕΔΥΕΘ. Σημείωσε πως «αυτοί που σήμερα - τιμώντας δήθεν τον αγωνιστή της ειρήνης - μένουν απλά στην καταδίκη της δολοφονικής επίθεσης των φασιστικών και παρακρατικών ομάδων, κρύβουν στην πράξη τον πραγματικό ένοχο που δεν είναι άλλος από το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα.
Γιατί και τότε και τώρα ίδιος είναι ο εχθρός, ο καπιταλισμός, όπου στην εποχή των μονοπωλίων, σημαδεύεται από τη φτώχεια, την πείνα, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την εργοδοτική, κρατική και παρακρατική καταστολή, τις ναζιστικές - ρατσιστικές συμμορίες, όπως είναι σήμερα η Χρυσή Αυγή».
Αναφέρθηκε στις συνθήκες μέσα στις οποίες σήμερα το αντιιμπεριαλιστικό - φιλειρηνικό κίνημα βαδίζει ξανά στους δρόμους του αγώνα και της ιστορικής μνήμης. Συνθήκες όπου ο λαός βιώνει τις συνέπειες της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και οι κεφαλαιοκράτες, στην προσπάθειά τους για αναζήτηση νέων πηγών κερδοφορίας, οδηγούν στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, σε νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους με θύματα τους λαούς.
«Μέσα σε αυτές λοιπόν τις συνθήκες τι σημαίνει να τιμούμε τον αγωνιστή της Ειρήνης Γρ. Λαμπράκη;
Πώς άραγε θα τιμήσεις τον Γρηγόρη Λαμπράκη, αν σήμερα δεν παλέψεις ενάντια σε όλους τους ιμπεριαλισμούς που συγκρούονται στην Ανατολική Μεσόγειο;
Πώς άραγε θα τιμήσεις τον Γρηγόρη Λαμπράκη αν σήμερα δεν αγωνιστείς ενάντια στην κάθε αστική τάξη που προσπαθεί να "πλασαριστεί" μέσα στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες;
Τιμάς τον Γρηγόρη Λαμπράκη με τα Νόμπελ Ειρήνης που δίνονται στην ΕΕ (!!!), όταν την ίδια στιγμή μαζί με τις άλλες μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ανάβουν τις μηχανές του πολέμου;
Μπορούμε να τιμήσουμε τον Γρηγόρη Λαμπράκη "ξεχνώντας" την Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Μάλι, τη Συρία, τη Σομαλία και εκείνους που έδωσαν τη συνδρομή τους σ' αυτά τα εγκλήματα;
Η ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ συμβάλλει κι ατσαλώνει τη διαπαιδαγώγηση των νέων. όταν αυτή συνδέεται στην πράξη με την ανυπακοή στην κυρίαρχη πολιτική, με τον αγώνα κατά της κοινωνικής αδικίας και των αιτιών που την προκαλούν, με τον αγώνα για την ανατροπή του καθεστώτος εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο», κατέληξε.
Αμέσως μετά πραγματοποιήθηκε κατάθεση στεφάνων. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με το τραγούδι της Ειρήνης που ερμήνευσε ομάδα γυναικών.